Month: January 2022

Mama dacht dat Oma alles kon, alles wist en alles deed. Op een dag op school hadden ze gevraagd aan de kinderen welke van hun mama’s konden naaien. En wie had haar hand gelijk opgestoken? Mama!! De school had allemaal poppen cadeau gekregen maar ze hadden geen kleren aan. En blote poppen op school? Dat kan niet.

Dus Mama stak haar vinger op en zei dat haar Mows wel kleren kon maken voor de poppen. Mows kan alles! Maar wat Mama niet wist is dat Mows niet kon naaien. Dus moest Mows heel snel naar haar moeder gaan om haar te helpen, en haar te leren hoe ze poppen jurkjes moest naaien. En daarna kon Mama heel trots hele mooie jurkjes voor de poppen meenemen, die Mows zo mooi had gemaakt.

Mows zette altijd suiker buiten voor de vogeltjes. Elke dag kwamen zoveel Gele Buikjes “Barica geel” en “Trupialen” eten op de afgekapte boomstam bij Simeon Antonio, waar we toen woonden. Totdat Mama poesjes begon te adopteren en thuis bracht, toen kwamen de vogels niet meer die waren bang voor de poezen.

e kon Oma ze goed laten schrikken. Opa Dushi moest vaak al vanaf de garage beginnen met fluiten zodat Mows in de keuken kon horen dat er iemand kwam. Anders schrok ze zich zo’n hoedje dat ze alle borden zou laten vallen op de grond.

Mows vond het altijd zo leuk om de hele dag door te fluiten en te zingen. Het was nooit stil in huis. Ze kon zo mooi zingen en ze hield zoveel van vrolijke kerstliedjes. 

Op een dag hebben vrienden van haar, haar een gouden plaat cadeau gegeven, voor het liedje” Huilen is voor jou te laat” Omdat ze zo mooi kon zingen dat ze iedereen erg blij maakte met haar mooie stem

Oma was zo wit en haar ogen zo groen en haar haar zo blond, dat ze kinderen op school haar witte kakkerlak noemden. Ze plaagden haar en Oma vond dat niet leuk. Het is niet leuk om kinderen te plagen op school en nergens daar doe je ze heel veel pijn mee. En worden ze verdrietig.

Niemand wilt geplaagd worden, dus niet plagen, he!

Opa Joe, de papa van Mows, had de eerste Cadillac op Aruba. Het was zo’n mooie grote auto met grote spoilers op de achterbak. Niemand had eerder zo’n auto gezien op Aruba. En alle kinderen uit de buurt dachten dat de auto kon vliegen. Zo leek het door de spoilers op de achterbak.

Maar auto’s kunnen toch niet vliegen?

Mows was als kind zo mager dat de priester uit de kerk dacht dat ze niet genoeg te eten kreeg thuis. En kwam een keer kijken thuis of ze wel genoeg te eten hadden.

Maar Mows vond eten heel lekker en kon goed en alles op eten. Alleen ze bleef altijd heel erg mager omdat ze zoveel energie had en alleen maar wou spelen.

Net als Hubert de broer van Mows, ze moesten vaak naar de doctor om geprikt te worden om te kijken waarom ze zo mager bleven. Maar wat de doctor niet wist is dat Mows en Hubert twee draaitollen waren van energie, ze bleven draaien en draaien, spelen en spelen. En daarom werden ze nooit dik.

De moeder van Mows had een keer een belofte gedaan aan Mama Maria. Wat de belofte over ging zullen we nooit weten. Wel moest Mows heel erg lang alleen maar blauwe kleren aantrekken. Alles was blauw en met blauwe kleren aan zien Oma’s ogen helderblauw uit.

Het was een mooie zonnige dag. En Mows en haar broers en zussen waren aan het spelen in de ‘mondi’ achter hun huis. Toen zag Mows ineens rook uit de ‘mondi’ komen. En haar broer Hubert rende naar haar toe, er is “brand, brand in de mondi” schreeuwde hij in paniek. Mows schrok zich een hoedje en rende samen met haar zus Eldrith naar de keuken om water te pakken om de brand te blussen.

Ze pakten allebei in de keuken een kleine theekopje en vulden die met water en renden zo hard ze maar konden terug naar de mondi om de brand te blussen.

Maar toen ze bij de mondi waren de theekopjes al helemaal leeg. Je kan toch geen brand blussen met twee kleine theekopjes?

Toen renden ze weer terug naar Oma Chida, de mama van Mows en schreeuwden dat er brand was in de ‘mondi’. Oma zonder de brand te zien had gelijk de brandweer gebeld.

Maar wat ze allemaal niet wisten is dat het een kleine brand was en Hubert had het al geblust. Toen de brandweer kwam en er was geen brand. Waren de brandweermannen zo boos en wilden ze de kinderen een lesje leren om niet met vuur te spelen. Dat ze iedereen alle kinderen hadden natgespoten met de brandweerslang. En het water dat uit de brandweerslang komt, komt met zoveel druk dat het erg pijn doet op je lichaam, kan Oma zich nog heel goed herinneren.